Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου 2011

Απογοήτευση...Δεν υπάρχει χειρότερο συναίσθημα.. Προτιμότερος χίλιες φορές ο θυμός που ξεσπά και ξεθυμαίνει παρά το απόλυτο κενό.. Υπάρχουν βέβαια απογοητεύσεις που με τον καιρό ξαναγίνονται εμπιστοσύνη, αγάπη και αφοσίωση. Υπάρχουν όμως και άλλες, αυτές που φωλιάζουν στην καρδιά μας και μας κάνουν να μετανιώνουμε για πράξεις και αισθήματα μας. Κάθε απογοήτευση μπορεί να είναι τραγική για μας ανάλογα με το πόσο εμείς διαλέγουμε να της δώσουμε διαστάσεις. Κάθε άνθρωπος κάνει τις επιλογές του και πορεύεται σύμφωνα με το πρόγραμμα που ο ίδιος έβαλε στον εαυτό του. Πιστεύω πως πάντα είμαστε υπέυθυνοι γι'αυτές....ΠΑΝΤΑ. Έτσι λοιπόν διαμορφώνοντας ο καθένας την καθημερινότητα του διαλέγει κάποιον δίπλα του ο οποίος αφουγκράζεται τις επιθυμίες του και να ασπάζεται τα θέλω του. Κάποιον που είναι σε θέση να εγκλιματιστεί στο δικό του πρόγραμμα. Πόσο συχνά καταφέρνει να τον βρει..?Σχεδόν ποτέ.. Η προσπάθεια όμως δεν έβλαψς ποτέ κανέναν. Μερικές φορές ο επιμένων δεν νικά και να σας πω γιατί.. Επειδή βλέπει τα πράγματα σε μια ευθεία και όχι σφαιρικά. Ποτέ δεν κατάλαβα πως γίνεται να θέλουμε κάποιον το ίδιο όσο αυτός και παρόλα αυτά λόγω συγκυριών να μην μπορούμε να συμπορευτούμε αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν γίνεται..Το ζω...άρα για κάποιον ανεξήγητο λόγο, γίνεται...

Δεν υπάρχουν σχόλια: